In Amsterdam zijn in de afgelopen jaren 600 voetbalvelden aan groen verdwenen, schrijft Vereniging Eigen Huis in het december/januari-nummer van hun blad. 600 voetbalvelden. Dat is grofweg 300 hectare. Veldjes, parkjes, plantsoenen; allemaal geofferd om plaats te maken voor woonruimte. Nu kunnen er zo’n 75000 mensen extra wonen in onze hoofdstad. Maar willen die dat op termijn nog wel?
Dilemma
Hoe groter de woningnood, hoe groter het dilemma. Wat doen we met de beschikbare ruimte? En wat is eigenlijk beschikbare ruimte? In de Randstad staat die al snel gelijk aan onbebouwd. En ach, wat kan zo’n veldje nou schelen. Maar als het je tientallen, honderden keren niets kan schelen zit je dus zo aan een oppervlakte van 600 voetbalvelden. En wonen die nieuwe Amsterdammers in een jungle van steen, beton en asfalt. Waar kunnen de kinderen dan nog spelen? Waar ga je met de hond wandelen? Waar loop je dan je dagelijkse rondje? Waar ga je dan even een frisse neus halen?
De andere keuze
Dat goed aangelegd en onderhouden openbaar groen essentieel is voor een leefbare omgeving is niets nieuws. Onderzoek heeft dat aangetoond. En daarom pleit ik ervoor om eens anders tegen de keuzes aan te kijken. Die bestaan nu uit wonen of groen. Waarom niet wonen of vervoer? Ruil het asfalt in voor woningen en laat het groen intact. Of beter nog: geeft het een kwaliteitsimpuls. We kunnen beter nadenken over hoe we ons vervoer anders inrichten dan hoe we ons welbevinden anders invullen. Want als één ding duidelijk is, is het wel dat groen onontbeerlijk is voor ons mensen en dus onvervangbaar
Wonen is nog geen leven
Ik kan het niet genoeg benadrukken: een stad zonder groen ís geen stad. En al wonen er dan duizenden mensen meer, uiteindelijk zullen ze erachter komen dat wonen en leven twee verschillende dingen zijn. Nu zijn ze nog blij met hun plekje in Amsterdam, maar in de toekomst zullen ze erachter komen dat het er eigenlijk onverklaarbaar bewoond is.
Frans Reulink
Directeur/eigenaar de Enk Groen & Golf
De Vernieuwers